Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Abraham Lincoln: Vampire Hunter



Φανταστείτε να βλέπαμε σε ταινία τον Ιωάννη Καποδίστρια να σκοτώνει καταχανάδες ( ελληνική λαϊκή ονομασία για τους βρυκόλακες). Θα είχανε ξεσηκωθεί όλοι! Από τη Μελέτη και τη Μενεγάκη μέχρι την Χρυσή Αυγή και την Ελένη Λουκά! Τέλειο; Γιατί δεν το σκεφτήκαμε, ρε παιδιά; Ελάτε να οργανωθούμε να πάμε στα Όσκαρ...!
Αυτό, βέβαια, δεν πρόκειται να γίνει για την συγκεκριμένη ταινία και φυσικά οι αμερικάνοι έμειναν παγερά αδιάφοροι που ένας σημαντικότατος για την τοσοδούλικη ιστορία τους ξευτιλίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Είναι σκεπτόμενοι άνθρωποι, σας παρακαλώ...εξάλλου, πλησιάζουν εκλογές. Δε λέει να πάθει overload ο εγκέφαλός τους. Πρέπει να έχουν καθαρό μυαλό για να κάνουν για μια ακόμα φορά τη «σωστή» επιλογή...
Ο Αβραάμ Λίνκολν, λοιπόν, στόχος της ζωής του είναι να εκδικηθεί για τον χαμό της μητέρας του σκοτώνοντας όλους τους βρυκόλακες της Αμερικής. Εκπαιδεύεται σαν καλό αγόρι που είναι, έχει ένα τσεκούρι που μάλλον ανήκει στον Εξολοθρευτή και μαθαίνει να ελίσσεται σαν το Νίο στο Matrix. Αλλά ποιό Matrix; Μπανάλ πράγματα...βάλτε τον Αβραάμ να δείτε τι πάει να πει χορεύω και σκοτώνω παράλληλα.
Η ταινία ποντάρει στα εφέ της. Το στόρυ φτωχό, οι ερμηνείες το ίδιο αλλά το αίμα πλούσιο και οι μάχες τρομερές. Ειδικά, η σκηνή με το κοπάδι αλόγων νικά τη βαρύτητα και όλους τους νόμους της φυσικής, οπότε καταλαβαίνετε πόσο φαντασμαγορική είναι. Με 108 εκατομμυριάκια παγκοσμίως οι παραγωγοί μείναν ευχαριστημένοι για τα ψιλά που βγάλανε. Βατόμουρα πολλά θα φάει η ταινία και είμαι σίγουρη ότι τα αξίζει όλα. Τα βαμπίρ είναι αηδιαστικά (καμία σχέση με τον λαμπιρίζων Έντουαρντ) και σιχαμερά μέχρι εκεί που δεν πάει. Χάνουν την αίγλη τους...Ο πρωταγωνιστής θα σας θυμίσει τον Λίαμ Νίσον στα νιάτα του τόσο πολύ που θα νομίζετε ότι είναι γιός του.
Να πούμε ότι ο Αβραάμ Λίνκολν ήταν ο 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών οδήγησε την χώρα του μέσα από τον Εμφύλιο Πόλεμο, νίκησε την δουλεία και προώθησε τον οικονομικό εκσυγχρονισμό. Η αλήθεια είναι ότι υπέφερε από μελαγχολία καθώς έχασε 2 γιούς από αρρώστιες και η γυναίκα του κλείστηκε σε κάποια φάση του γάμου τους σε ψυχιατρείο για τον ίδιο λόγο. Μία πολύ δυνατή ιστορική φυσιογνωμία, ο Λίνκολν, χάνεται σ’ αυτήν την ταινία.
Το είδα μόνο από περιέργεια. Η επιλογή δική σας! Καλή θέαση...


Κλειτώ Χριτοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε μου την άποψή σας!