Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

V/H/S



Η ταινία είναι προϊόν της σχολής του Blair Witch Project με τη γνωστή τρεμάμενη κάμερα, το home video κάποιου τυχαίου, τους αστικούς μύθους που τρομάζουν κυρίως τη νεολαία, έλκοντας αυτούς που πάσχουν από το σύνδρομο του ματάκια, δηλαδή σχεδόν το 80% του πληθυσμού. Μόλις είδα το τρέιλερ, ήθελα να τη δω. Οπότε, πετυχαίνει το σκοπό της γιατί από τη φύση μας είμαστε περίεργα όντα.
5 κάσσετες VHS (δηλαδή για βίντεο –αν το θυμάσαι) βρίσκονται στα χέρια μιας παρέας που πιο χαζή δεν έχεις ξαναδεί στο σαλόνι ενός παππού, ο οποίος υποτίθεται οτι είναι νεκρός, όταν τον βρίσκουν τα 5 αυτά παλικάρια. Οι 5 παίδες μπήκαν αρχικά στο σπίτι ψάχνοντας μια άλλη κασσέτα που να περιέχει κάποιο σκάνδαλο, κάτι πιπεράτο τελοσπάντων. Ένας ένας, λοιπόν, βλέπει μία διαφορετική κασσέτα με διαφορετική ιστορία. Θα δεις βαμπίρ που πετάει, θα δεις λεσβίες που σκοτώνουν, θα δεις φαντάσματα που δημιουργούν κάτι όντα σε σώματα ανθρώπων, θα δεις δολοφόνο – φάντασμα που δεν μπορεί να τον καταγράψει η κάμερα, θα δεις τελετή σατανιστών με ένα σπίτι να ζωντανεύει λες και βλέπεις το θρίλερ του Michael Jackson και τέλος θα δεις και ζόμπι. Ανέφερα 6 ιστορίες...ε, η έκτη είναι κίντερ έκπληξη.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην κουφαθείς κι αν κάποιος μου πει οτι φοβήθηκε θα γελάω μια βδομάδα. Τα εφέ είναι πολύ ωμά και αυτό είναι που προδίδει το πόσο ψεύτικα φαίνονται. Τουλάχιστον, στα δικά μου μάτια. Η σκηνοθεσία είναι η κλασική αυτών των ταινιών αφήνοντας κομμάτι – κομμάτι του φοβερού γεγονότος να φαίνεται στην κάμερα. Δεν μπορώ να μιλήσω για ηθοποιϊα γιατί το να συγκεντρώνεις ένα τσούρμο πιτσιρίκια από οποιοδήποτε θεατρικό εργαστήρι και να τα αμολάς στην κάμερα για μένα δεν είναι ηθοποιϊα.
Πρεμιέρα έκανε τον Γενάρη στο Sundance Film Festival και λέγεται οτι ο κόσμος έφευγε από το σινεμά γιατί δεν άντεχε τον τρόμο. Δε νομίζω...Επίσης, το γεγονός ότι αυτές οι ιστορίες είναι σε βιντεοκασσέτα σε κάνει να απορείς για τον δραματικό χρόνο της ταινίας. Δεν ξέρεις ακριβώς σε ποιά δεκαετία βρίσκεσαι αλλά σίγουρα καταλαβαίνεις ότι δεν είναι η δεκαετία του ’80, οπότε η βιντεοκασσέτα είναι λίγο άκυρη.
Όλες οι αστικές ιστορίες μαζέυτηκαν σ’ αυτό το φιλμ το οποίο, προσωπικά, το βρήκα κακόγουστο. Με παρέα και πολύ γέλιο είναι ο μόνος ευχάριστος τρόπος για να το παρακολουθήσεις. Καλή θέαση...
Κλειτώ Χαριτοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε μου την άποψή σας!