Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Breaking Dawn Part 2



Ολοκληρώθηκε το έπος της Stephenie Meyer, επιτέλους, και θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τελευταία ταινία δεν ήταν απαραίτητη. Δηλαδή, το βιβλίο Χαραυγή θα μπορούσε χαλαρά να ήταν ΜΙΑ ταινία και όχι δύο. Με καθαρά δίωρα να είναι οι προηγούμενες ταινίες η καινούρια με 100 λεπτά διάρκεια σου αφήνει την αίσθηση ότι θα μπορούσαν όλα να συμπτυχθούν με κάποιο τρόπο.
Ξυπνάει η Μπέλα, βρικόλακας πια, διψάει, κυνηγάει και ανακαλύπτει τις δυνάμεις της. Γνωρίζει το παιδί της που μεγαλώνει με ταχύτητα φωτός και την ευτυχία χαλάει μια παρεξήγηση με τους Βολτούρι. Θυμωμένοι πλέον τα μαζεύουν από την Ιταλία και έρχονται να αντιμετωπίσουν τους Κάλεν. Τα υπόλοιπα στην οθόνη...δεν θα σας πω και το τέλος, αν και είμαι σίγουρη ότι πάρα πολλοί από σας (κυρίως γυναίκες) έχετε διαβάσει τα βιβλία.
Πιστεύω ότι το έπος αμαυρώθηκε. Από πολλά πράγματα. Καταρχήν, όταν είχε πρωτοβγεί ήταν κάτι πρωτοφανές για την εποχή καθώς οι ιστορίες με βρικόλακες είχαν ξεχαστεί. Μόλις οι παραγωγοί στο Hollywood είδαν ότι ο βρικόλακας έχει και πάλι πέραση βάλθηκαν να ανακαλύψουν κάθε βιβλίο με βρικόλακα και να το κάνουν ταινία ή σειρά. Φυσικά, έπρεπε να ανέβουν ένα επίπεδο και να το κάνουν πιο ωμό από το Twilight και πιο χυδαίο (βλέπε True Blood). Είναι όλα θέμα μάρκετινγκ και κάθε φορά σαν τα πρόβατα πέφτουμε θύματα του.
Έτσι, φαντάζομαι ότι έγινε και με τα βιβλία της Stephenie Meyer. Μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο και είχε κάποιες καλές πωλήσεις, ο εκδότης της της είπε να βγάλει και δεύτερο γιατί πουλάει, άσχετα αν ακούς τη συγγραφέα να εξηγεί το πώς συνέλαβε όλο το έπος στο μυαλό της. Πάντα υπάρχει ο παράγοντας λεφτά από πίσω που κινεί τη φαντασία, δυστυχώς. Θα μπορούσε να μείνει στο πρώτο και όλοι θα λέγαμε τί ωραία ιστορία που ήταν. Είναι όμως και η ανθρώπινη περιέργεια πολύ ύπουλο πράγμα γιατί θυμάμαι τον εαυτό μου, όταν διάβαζα τα βιβλία, να μη θέλω να σταματήσω, να θέλω να μάθω κι άλλα για το ρομάντζο του Εντουαρντ και της Μπέλα.
Η ταινία έχει πολλές σκηνές δράσης κάτι που έλειπε από την Έκλειψη και μας είχε ξενερώσει ο σκηνοθέτης τα μάλα! Η μάχη με τους Βολτούρι έχει αρκετό ζουμί. Από κει και πέρα, προσωπικά, δεν ξεχώρισα κάτι άλλο γιατί από την αρχή της ταινίας νιώθεις το τέλος. Είναι σαν ένα διαρκές φινάλε που απλά το βλέπεις από περιέργεια να δεις πώς το μετέφεραν από το βιβλίο στην ταινία.
Πέρυσι είχα γράψει για το πρώτο μέρος της Χαραυγής μια πολύ θετική κριτική για τη συνολική εικόνα της ιστορίας και του ρομάντζου αυτού. http://catia-tsitsela.blogspot.gr/2011/11/blog-post.html
Τα αισθήματά μου είναι ίδια. Για μένα είναι η πιο ηθική ταινία με βρικόλακες και πραγματεύεται πιο αγνά αισθήματα και όχι αποκλειστικά το σεξ. Είναι για να σκέφτεσαι και όχι για να παίρνεις μάτι. Χαραυγή μέρος δεύτερο στο σινεμά προς το παρόν...καλή θέαση! 

Κλειτώ Χαριτοπούλου
 Δείτε το trailer: http://www.youtube.com/watch?v=z0LA442cSZY

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε μου την άποψή σας!